Abstrakt:
„Polityka Polska” – pismo środowiska Ruchu Młodej Polski (RMP) – stała się w latach 80-tych XX w. głównym ośrodkiem krystalizacji myśli i strategii prawicowej opozycji antykomunistycznej. Jej znaczenie polegało przede wszystkim na stworzeniu języka, którym pod koniec lat 80-tych i w latach 90-tych niemal cała prawica (i nie tylko) opisywała rzeczywistość schyłkowego PRL-u, proces odzyskiwania suwerenności przez Polaków, dominację na scenie politycznej postsolidarnościowej lewicy, ale i wewnątrzprawicowe spory. W tym sensie czternaście numerów pisma opublikowanych do 1989 r. i pięć numerów, które wydano już legalnie, stało się prawdziwą szkołą myślenia i działania politycznego dla ludzi, którzy w III Rzeczypospolitej znaleźli się w tak odmiennych ugrupowaniach jak Unia Demokratyczna i Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe, redagowali i „Gazetę Wyborczą”, i „Gościa Niedzielnego”, i „Pro Fide, Rege et Lege”. Warto więc przyjrzeć się „Polityce Polskiej” właśnie z perspektywy jej znaczenia dla polityki polskiej lat 80-tych i 90-tych, mocniej zaakcentować wątki, które dla jej autorów nie zawsze były najważniejsze, pokazać wyraźne dziś, a wówczas nieoczywiste, konsekwencje głoszonych przez nich idei.
Opis:
"Polityka Polska" to pismo, które w latach 80. współtworzyli m.in. Jacek Bartyzel, Marek Gadzała, Aleksander Hall, Marek Jurek, Kazimierz M. Ujazdowski, Wiesław Walendziak, Tomasz Wołek. Pismo stało się w latach 80. XX wieku jednym z najważniejszych ośrodków krystalizacji myśli i strategii prawicowej opozycji antykomunistycznej.
Zestawienie artykułów z lat 80. i 90. pozwala zaobserwować, jak kształtowała się myśl i idące za nią działania przed i po zmianie ustroju. Jak duży rozdźwięk powstał między Polską, jakiej autorzy pragnęli, a państwem, w jakim następnie mogli działać i które też mogli kształtować.
Ta pozycja jest udostępniona na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska